به نام خداو برای خدا

آقای حسن روحانی در هشتم شهریور نود وپنج در اختتامیه جشنواره شهید رجائی، ادعا نموده که در موضوع حقوقهای نجومی، دولت به ریشه های فساد پرداخته و گفت: «دولت در برخورد با فساد به ریشه‌ها می‌پردازد و در بحث حقوق‌های نامتعارف نیز به ریشه‌ها پرداخت. با بگیر و ببند و اینها فساد حل نمی‌شود. باید با ریشه‌های فساد برخورد کنیم. فکر نکنیم باید در قوه قضائیه صف درست کنیم و چوب و شلاق بیاوریم! اول از چوبه دار شروع می‌کنیم بعد پایین می‌آییم در حالی که باید قانون را درست کنیم».

ادعای آقای روحانی با آنچه مجیز گوی دولت آقای نوبخت گفته، کاملاً متفاوت است، زیرا حسن روحانی دریافت کنندگان حقوقهای نجومی را فاسد خوانده و نوبخت آنها را "امانتدار" و "ذخیره نظام"! لذا نتیجه این است که هر دو دروغ می گویند!

وقتی رئیس سازمان بازرسی کل کشور از لابیگری حسین فریدون برادر رئیس جمهور در انتصاب رئیس بانک رفاه کارگران خبر می دهد و تاکنون خبری از برخورد حسن روحانی با برادر دلالشان به گوش نرسیده، پس باور کردنی نیست که دولت به درمان ریشه های فساد مدیران پرداخته باشد! آیا اساساً "جریان زر و زور و تزویر،" اعتقادی به برخورد با فاسدان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و بردران و فرزندان خود دارند؟!

باید گفت؛ نظریه اصلاحی-لیبرالی حسن روحانی در برخورد با مدیران فاسد، در نقطه مقابل برخورد امیرالمومنین علی علیه السلام و اسلام ناب محمدی قرار دارد، زیرا امام علی به هیچ مدیر فاسدی رحم نمی کرد و او را با چوب و شلاق اصلاح می نمود، که جناب روحانی به آن اعتقادی ندارد.

نیروهای انقلابی، نسبت به فاصله افکار انحرافی رئیس جمهور با اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم با خبرند  و بخوبی می دانند، افکاری که کربلا را محل مذاکره با عمر سعد بداند و با اسلام انقلابی که امام حسین علیه السلام در کربلا آن را به نمایش درآورد و امام خمینی آن را در سال 57 عملیاتی نمود، مخالفت ورزد و نسخه صلح امام حسن را برای امروز کشورمان تجویز کند و اعلام نماید، که حاکمیت، مسئولیتی در بردن مردم به بهشت ندارد! این افکار انحرافی، برگرفته از لیبرالیسم غرب بوده و در نقطه مقابل قیام عاشورا و انقلاب اسلامی قرار دارد، فلذا وقتی ریشه فساد در کنار دست رئیس جمهور(حسین فریدون) باشد و جناب روحانی به ملت آدرس غلط بدهد، پس مبارزه ایشان با مدیران فاسد دروغی بیش نبوده و باور کردنی نیست.

والسلام